تیم فوتبال مهر عظام-آبان 99

«....عاشق فوتبال بودم، یعنی عاشق ورزش بودم ولی بین ورزشها فوتبال یه چیز دیگه‌ای بود. خوب قرمز هم بودیم دیگه، از قدیم‌الایام همه ما رو به «پرسپولیسی» بودن میشناختن، یک توپ‌هایی بود زمان ما که مادرها با خرده کاموا برامون درست میکردن، بهش میگفتیم پاپلیس. یک بار یادمه سر یه کل کل با همکلاسیا از دم مدرسه تا دم خونه با یکی از همین پاپلیس‌ها روپایی زدم. 
 جایی که ما زندگی میکردیم پایین شهر بود، سمت میدان اعدام، میدان محمدیه فعلی، تا پنجم دبستان اونجا بودیم، 1348 اگر اشتباه نکنم، بعد رفتیم منیریه سمت مهدیه آقای کافی. بافت مردمانی که اونجا زندگی میکردن پایینتر از متوسط بود اون زمان ولی ماشالله از استعداد بچه‌ها، الانم بری ببینی اکثر فوتبالیستهای خوب مملکت بچه‌های پایین شهر هستن. از قدیم الایام هر جا پیشنهادی راجع به باشگاه‌های ورزشی می‌شد من استقبال میکردم، میگفتم طرح بره بررسی بشه، وقتی میگفتن مربوط به مناطق محرومه مثل جنوب شهر تهران یا شهرستانها مگیفتم اصلا بررسی خاصی هم نکنند، فقط مطمیٔن بشن که واقعیه. هنوزم که هنوزه همینه. یه دین خاصی به جنوب شهر در خودم حس میکنم خوب اونجا به دنیا اومدیم، اونجا مدرسه رفتیم، زندگی کردیم درست نیست فراموشمون بشه...» مخصوصاکه الان اوضاع سمت محله قدیم ما خیلی خیلی بدتر هم شده

متن: بخشی از خاطرات منتشر نشده عباس ایروانی
تصویر: پشتیانی از جوانان مستعد فوتبالیست جنوب شهر تهران در قالب تشکیل تیم فوتبال مهر عظام....»